Azeri bir şair, İslam İnkılabı rehberi İmam Ali Hamaney'in huzurunda Hazreti Fatımat'üz-Zehra (s.a) hakkında yazdığı şiiri okuyor.

 

İtr-i Beheştiden yaradıptır Hüda sizi,

Subhun nesimine eyleyip pişva sizi.

Bir baktı mihribanlık ile Zât-ı Hakk,

Sonra, halk eyledi Resul-i Hüdâ'ya ana sizi.

Cennât ile muhakkar evin eylemez evez,

Eğer görse öz evinde Şah-ı La Feta sizi.

Hanım, siz Rabbena diyende zaman-ı Kunutide,

Eylerdi lahza lahza temâşa, Hüdâ sizi.

Sarullahı döküpsen Hüseyn'in damarına,

Alem tanır muallim-i Kerb-u Bela sizi.

Ey asitan-ı pâkini Hızır u Halil öpen,

Her gün Hüseyn'inin elini Cebrail öpen!

Siz istesez ceset de döner, can olar,

Hanım, ne can-ı hoşk, cilve-i canân olar.

Hanım, bir asitanedir bu cihanda sizin kapı,

Kim öpse bu kapının eşiğini, Selman olar.

Hanım, el-ân Ulu'l-Azm enbiya, cennette,

Oğlun Hüseyin'e dest be dâman olar.

Hanım, eğer, çador şebin esse bir nefes,

Ateş yine Halil'e gülistan olar.

Hanım, bulsa cihanda cezbe-i tesbihin, intişar,

Hatta Yahudiler bile Müslüman olar.

Hanım, her kim ki senin münkerindi, Beheşte cevazı yok,

Hatta onun cenazesinin de namazı yok.