İranlı Profesör Dr. Hasan Rahimpur Azğadi'nin "İslamda Hicap ve Evliliğin Korunması" konusu üzerine söyleşisinden.

Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla.

Müslüman kadın toplum içine çıktığında, başkalarının kendisine teveccühünün insaniyeti açısından olmasını ister, cinsiyeti açısından değil.

Cinsiyet evindedir, yani, eşine hasdır. Yani, kadın ve erkeğin cinsi cazibeleri, çekicilikleri; kadınsılık ve erkeksilikleri ve cinsiyet ile ilgili herşeyleri eşlerinin olmalıdır.

Dışarıda, hepimiz insanız. Ne kadın, ne erkek. Hepimiz insanız. Dışarıda öyle davranmamalı ki, kadınsılık veya erkeksiliklerimiz öne çıksın. Hayır, insanlığımız öne çıkmalıdır.

Kadının çıplaklaştırıldığı ve cinsi cazibelerin erkeğin önüne daha çok sunulduğu toplumlarda, hem kadının güvenliği daha azdır. Yani, kadına düşmanlık ve cinsel saldırılar daha çoktur, hem de kadının değeri düşürülür.

Çünkü, ona şöyle deniyor; "Benim senin kişiliğinle ilgim yok. Görünüşün ve tipinle ilgileniyorum. Sen kendinin bir değerin yok nazarımda."

Ama Müslüman kadın diyor ki; "Bana teveccühünüz insanlığım açısından olmalı. Kadınsılığım sebebiyle değil!"

Eğer kadının toplumdaki değeri, sadece dış güzelliğinden ibaret olursa; yani, (örneğin) güzel bir yüzü varsa ve sadece bununla biliniyorsa, bu sadece geçici bir süreliğine olur.

Sonuçta bir kadın kaç yıl gençliğindeki güzelliği ve canlılığı sürdürebilir ki? Bu muvakkat ve geçicidir.

Eğer, kadına ihtiram, zahiri - dış güzelliği ve cinsel cazibeleri hakkında olursa, bu ihtiram sadece güzel olduğu sürecedir.

Güzelliği geçince, bu ihtirama(?) ne oluyor birden? Bu ihtiram da azalıyor.

Ve artık telaş ediyor ve uğraşıyor, erkeklere güzelliğini ispatlamak için. "Bana teveccüh edin. Ben hâla güzelim."

Ama İslam toplumunda, kadın ve erkeğin asıl güzelliği, onların ruhlarının güzelliğidir, şahsiyetlerinin güzelliğidir.

Elbette zahiri ve dış güzellik de önemlidir. Dış güzellik de olmalıdır. Ancak o derecede değil ki, insanın güzelliği sadece dış güzelliğinden ibaret olsun.

Mesela, değil ki, bir kadın yaşlanıp pîr olduğunda, yüzü kırışıklıklarla dolduğunda, görünüşü değiştiğinde değeri azalmış olsun. Hayır, o hâla bir hazinedir.

Kadının açılıp saçılması onun faydasına değildir, erkeğin faydasınadır. Kadının dışarıda, sokaklarda ve toplumda açılması, özgürce istifade(?) etmek ve bakıp lezzet almak isteyen erkeğin faydasınadır. Ahlaksız ve sadece kendi zevkinin peşinde olan erkeklerin.

Müslüman kadınlar dışarıya hicapla çıkmak isterler, çünkü (sloganları); "Biz ticari bir mal değiliz! Biz sarf edilmemeliyiz. Biz kendimizin hürmet ve ihtiramımız vardır."

Ve bu çok önemli bir noktadır. Belki de, ailenin zayıflaması ve parçalanmasının sebeplerinden birisi, bence bu açılma ve hicap - örtünme meselesidir.

Yani, bir erkek, toplumda, farklı cazibeleri ve çekicilikleri bulunan güzel kadınlarla çokça karşılaşırsa; evde, kendi eşine teveccühü ve hatta cinsel ilgisi azalabilir. Eşine olan teveccühü ve vefâdarlığı azalır.

Diğer taraftan da, kadın, kocasının kendisine ihanet ettiğini, ilgisinin dışarıdaki diğer kadınlara olduğunu düşünür. Onun kendisine bakmadığını ve sevmediğini zanneder.

Ve, sonuç olarak, kadın kendi sorununu başka (gayr-ı meşru) yollarla halletmeye çalışır. Bu, erkeğin kadına ve kadının erkeğe ihanet etmesi meselesidir. Ailenin zayıflaması ve evliliğin parçalanması meselesidir.

Kadına olan ihtiramın azalmasına sebep oluyor, çünkü ihtiramın dış güzellikten ibaret olması gerektiğini öneriyorlar.

Bunlar çok önemli meselelerdir ve kadına en büyük darbeyi vuruyorlar.